Fred Arne Andersen er aktuell med si nye diktsamling «Broren», ei djuptgåande utforsking av menneskelege relasjonar og det særskilde bandet mellom brør. Boka tek utgangspunkt i forfattaren sine eigne erfaringar som tvillingbror, og spinn vidare på korleis brorskap kan representere alle djupe menneskelege band.

Andersen, som vaks opp i ei lita vestlandsbygd med fem sysken, fekk inspirasjonen til boka etter eit påskebesøk hos tvillingbroren sin i Hålandsdalen i 2024.

− Det var noko med dette møtet som sette i gang tankane om korleis brorskap eigentleg kan representere alle typar nære relasjonar vi menneske har, fortel forfattaren.

Oppveksten i den store syskenflokken prega Andersen sterkt, særleg etter at dei mista mora tidleg. Seinare i livet har han sjølv stifta familie, og han fortel ærleg om korleis han har kjent på utfordringane ved å flytte familien mellom ulike kulturar og miljø.

− Det har vore mange omskifte, og eg har kjent på avmakta i møte med både store folkegrupper og enkeltmenneske som kjempar for liva sine, seier han.

I diktsamlinga utforskar Andersen korleis personar vi tenkjer på blir førande for vala vi tek i livet. Han meiner at ein god relasjon kan bli som ein bror som lever i tanken, ein som vi stadig relaterer nye ord og hendingar til.

− Det handlar om den sterke omsorga vi kjenner for ein god ven, korleis den driv oss og styrer oss, også i draumane, forklarar han.

Kona Erna har vore ei viktig støtte i prosessen. Ho blir skildra som den rolege og samlande krafta i familien, ei som har inspirert til både tankar og framtidstru.

− I omskifta var det Erna som såg og forstod, ho berga med si stille ferd, seier Andersen.

Sjølv om mange av dikta spring ut frå sjølvopplevde hendingar, har forfattaren arbeidd med å utdjupe og dramatisere inntrykka. Han har late seg inspirere av ulike møte med menneske gjennom åra, og let tankane og undringane få fritt spelerom i dikta.

Ein særmerkt kvalitet ved «Broren» er korleis boka reflekterer over kulturelle barrierar for vennskap. Mellom linjene ulmar det ei søking etter forståing, og undertonane av lengt, anger og ynskje om tilgjeving er sterke.

− Kanskje må ein himmel koplast inn, seier Andersen, − ein bror frå 'det Høge' som syner oss ei større verd, der kjærleiken er sterkare enn døden.

I kvardagen set Andersen pris på rolege kveldar utan for mange planar. Han likar å lage mat og sitje ned med familie eller ein ven for å utveksle tankar og historier over ein kopp te i seine kveldstimar. Det er ofte i slike augeblikk at nye dikt tek form.

På spørsmål om framtidige prosjekt, fortel forfattaren at han stadig samlar på inntrykk frå kvardagen.

− Det er ofte ein tale eller ei røyst i hendingane som stansar meg. Om eg greier fanga orda som då kjem til meg, kan nye linjer og sider i ei bok bli til, seier han.

«Broren» representerer såleis ikkje berre ei utforsking av brorskap i tradisjonell forstand, men også ei djup refleksjon over korleis menneskelege relasjonar formar og påverkar liva våre. Gjennom dikta inviterer Andersen lesarane til å utforske sine eigne relasjonar og den påverknaden dei har på våre daglege val og handlingar.

For mer informasjon om boka, klikk her!